sobota, 27 października 2012

Zima :)

Za oknem biało. Jakoś tak magicznie. Wydaje mi się jakby szły święta :) heh. Okna mam jeszcze odsłonięte do połowy bo uwielbiam patrzeć na śnieg! Dziecię śpi. Wu w pracy. Taty nie ma.
Mam zamiar upiec ciasto z jabłkami pomimo że upiekłam dziś już ciasteczka z orzechami i czekoladą.
Mam zamiar sprzątnąć nasz pokój, kuchnię i łazienkę.
Jakoś tak mnie ten śnieg naładował energią? Kocham zimę.
Kocham zimę pomimo długich wieczorów, szybkiej ciemności i zimna. A może to właśnie szczególnie za to? :)

środa, 24 października 2012

Mama Przyjaciółka(?)

Przyjaciółka. Osoba na którą zawsze może się liczyć, która pocieszy, pogada, gdy trzeba pokrzyczy.

Mam nadzieję, że mój syn, będzie mógł kiedyś tak o mnie powiedzieć, że jestem jego przyjaciółką. Bardzo bym tego chciała. Móc w przyszłości pogadać z synem o wszystkim, móc mu pomóc, poradzić, wesprzeć. Chciałabym by mógł na mnie liczyć. By wiedział, że za każdym razem gdy do mnie przyjdzie to, że będę miała dla Niego czas.

Bo u mnie... różnie to bywało. Kocham moją mamę. Pomimo, że w większości ważnych dla mnie momentów, po prostu jej przy mnie nie było. Dzisiaj temat męczy mnie jakoś bardziej. Dzisiejszy dzień jest smutny, bo dowiedziałam się kolejnej przykrej rzeczy. Póki co czekam na wyniki Jej badań. Badań mojej mamy. Boję się o nią. Martwię się. Tym bardziej, że znów jej nie ma. Znów jest za granicą.

Nie było jej gdy stawałam się kobietą, gdy wyrabiałam o sobie zdanie. Większość czasu gdy byłam w gimnazjum i technikum spędziła za granicą. A to właśnie ten czas był dla mnie takim ważnym. To wtedy miałam swoją WIELKĄ PIERWSZĄ miłość, która chyba dla każdej dziewczyny jest jakaś szczególna. To wtedy przeżyłam TEN pierwszy raz, to wtedy przechodziłam pierwsze smutki, rozstania, rozczarowania. I choć mówiła, że jest moją przyjaciółką, że mogę do niej dzwonić i pisać o każdej porze dnia i nocy to jednak nie o wszystkim można i nie o wszystkim fajnie się gada przez telefon. Czasem jest po prostu trudno.

Dziś nie mam do niej żalu. Jest chyba tylko smutek. Ogromny smutek, że jej wtedy nie było i że raczej już nigdy w takich momentach nie będzie, bo wybrała inną drogę. Przykre i trudne to dla mnie się z tym pogodzić, o ile w ogóle będę umiała to zrobić.

Dziś sama jestem mamą. Mam syna. Osóbkę, której pragnęłam. Osóbkę, która jest dla mnie najważniejsza na świecie. Osóbkę, dla której jestem w stanie zrobić wszystko. To ja pomagam mu kształtować samego siebie. Pozwalam mu na większość rzeczy, choć oczywiście nie na wszystko. To ja jestem tą która pozwala stać na oknie, biegać po całej działce, rozrzucać (prawie) wszystko po całym domu (a później sama to zbieram). Póki co są to rzeczy niewielkie. W takich momentach moja mama też ze mną była.
Mam jednak nadzieję, że gdy mój syn będzie dorastał, nie będę musiała być z dala od Niego. Mam nadzieję, że będę mogła być zawsze na wyciągnięcie Jego ręki gdy będzie tego potrzebował. Już jakiś czas temu postanowiłam sobie, że co by się nie działo to nigdy nie wyjadę za granicę sama. Nie zostawię swojej rodziny tu, z dala od siebie. Jeśli gdzieś wyjeżdżać to tylko razem.

I naprawdę chciałabym, żeby syn uważał mnie w przyszłości za przyjaciółkę...

niedziela, 21 października 2012

weekendowy przegląd komórkowy

Dzisiaj krótko i na temat. Nie mam siły dziś nic pisać więc pooglądajcie sobie chociaż :*

spacerki, ah spacerki

działeczka :)

działeczka cd. :)

znalazł się czas na ciasto - jabłecznik królewski :) 

i pizza miała swój  czas. Domowa oczywiście :)

droga nad jezioro , panoramę jeziora jednak wcięło ponieważ mój "kochany" telefonik postanowił się rozładować. ! Niech go szlag!

Jest i drugie ciasto popełnione w niedzielę wieczorem :) 

rosa na trawie - coś co uwielbiam.!
Kochane obiecuję że w końcu napiszę coś normalnego i długiego i w tygodniu a nie tylko w weekend. Obiecuję też że w końcu naskrobię coś u Was, bo choć jestem na bieżąco i czytam wszystkie posty to do komentarzy jakoś się nie mogę przemóc ostatnio...

środa, 17 października 2012

Gdzie ten świat tak pędzi?

Wchodzę na bloga i widzę, że mało mnie tu ostatnio. Weekendy i od czasu do czasu w tygodniu... choć tak na prawdę przy kompie spędzam codziennie choć chwilę, gdy Bombelini już śpi, bo inaczej nie ma do tego okazji. Jednak za każdym razem, odwiedzam tylko Was i włączam jakiś film lub program żeby choć chwile dać odpocząć głowie, duszy i ciału...

Ostatnio czuję się tak cholernie zmęczona, że aż sama sobie się dziwię... Nie mam na nic ani siły ani tym bardziej ochoty. Sprawy o których pisałam miesiąc temu a które u mnie w domu są wciąż obecne każdego dnia przytłaczają i nie dają o sobie zapomnieć. Do tego dochodzi cała reszta problemów i spraw życia codziennego, które czasem bywa okrutne i złe... Zwyczajnie brak mi sił.

Do tego wszystkiego Wu. ostatnio miał manię oglądania programów o końcu świata. Z jednej strony ani trochę w to nie wierzę, wkurzają mnie te teksty, programy itp. Z drugiej jednak...a co jeśli to prawda? Czasem tak sobie gdybam. Nie wierzę w koniec świata bo mam jeszcze za dużo rzeczy do zrobienia. Za dużo w życiu jest jeszcze przede mną. Dlatego mój koniec świata będzie wtedy kiedy umrę a nie wtedy na kiedy zaplanowali to sobie majowie czy jakieś tam inne niewiadomoco.

Jedynym pozytywem w tym wszystkim jest oczywiście.... Bombelek. I choć ostatnio miewał złe dni - sponsorowane przez wyżynające się ząbki. Choć ostatnio przechodzi jakiś rodzaj buntu chyba, bo gdy mówię, że czegoś nie wolno albo czegoś nie chcę mu dać to zaczyna machać głową tak jakby mówił "nie nie nie" tyle, że dość szybko i płacze. Tupie nogami. A w najgorszym wypadku próbuje walić głową w co popadnie - szafkę, podłogę czy fotel. Zależy gdzie akurat stoi. Oczywiście na to nie pozwalam, staram się go chronić. Łapię, przytulam, czekam aż się uspokoi i wtedy staram się coś z tym zrobić, wytłumaczyć, pokazać coś innego. Czasem jednak i to jest trudne bo nawet gdy go złapię to się próbuje czasem wyrywać... To niestety też mnie czasem dobija ale w końcu nikt nie powiedział że macierzyństwo to tylko ochy i achy. Choć nawet w takich momentach kocham Go najmocniej na świecie. Czasem chce mi się z tego wszystkiego śmiać a czasem mam ochotę tak jak On walić nogami i krzyczeć. Wiem, że wszystkiego by chciał dotknąć i wszystko Go ciekawi, jednak dla Jego bezpieczeństwa i dobra wszystkiego dać mu nie mogę...
Bombelek to moja jedyna radość. Nawet gdy się buntuje, gdy płacze, albo gdy nic mu nie pasuje. Kocham Go każdego dnia. I zastanawiam się gdzie uciekło mi te 13 miesięcy, które minęło wczoraj? Świat mi ucieka, czas pędzi za szybko... zdecydowanie za szybko.



ps. aaa jeszcze jeden pozytyw - dziś nawet się nie spodziewając dostałam przesyłkę. Okazało się, że nie musiałam nawet za nią nic płacić. Gdy otworzyłam byłam mile zaskoczona. Krem Nutri-Gold od L'oreal Paris na dzień. Byłam w miłym szoku. Tak więc od jutra zaczynamy chyba kremowanie-balsamowanie-i inne tym podobne panenty na upiększenie i zrobienie dobrze memu ciałku. Może i coś dla duszy znajdę?
Tymczasem idę spać bo oczka zaczynają odmawiać posłuszeństwa i pomału zaczynają się same zamykać :)

niedziela, 14 października 2012

Weekendowy przegląd komórkowy + wnerw.

Kolejny weekend za nami. Piękny słoneczny weekend, który właśnie dobiega końca. Bombelek już śpi, ja z kubkiem gorącej herbaty siedzę pod kołdrą sama bo Wu. jeszcze w pracy, ale może to i dobrze że sama, bo przynajmniej mogę odpocząć... Ostatnio ciągle się kłócimy, ale o tym nie tutaj i nie teraz...

A z przyjemniejszych rzeczy:
Dynia z działkowych zbiorów. Bombel codziennie chce się nią "bawić" :) Bardzo mu się spodobała.
A oto i nasza działeczka.
Kto znajdzie krasnoludka? 
Kolejne z serii "jesteśmy na działce"

Czytanie bajek przed snem... i wyjadanie okruszków :)
Ostatnio po za Bombelkiem kochają mnie tylko... ziemniaki chyba ...
Taki tam niedzielny obiadek - bo chciałam zaszaleć i wypróbować przepisy z książki, którą dostałam na święta... w tamtym roku :)
No tak... i się wydało :)



No a po za tym muszę się pochwalić. Jesteśmy posiadaczami 5 ząbków i wybija nam się 6! Dolne dwójeczki się meldują i sponsorują niewyspanie u mamuśki przez ostatnie dwie nocki a ostatnią to już szczególnie :) Ale to nic. Uśmiechnięta buzia w dzień wszystko wynagradza :)


A co do wnerwa.... dlaczego? Ano dlatego, że chciałam sobie zmienić dzisiaj szablon i... wszystkie adresy Waszych blogów poszły się ... paść! Cholera jasna! Najgorsze jest to, że nigdzie więcej nie miałam ich zapisanych! Może historia przeglądarkowa mnie uratuje? Masakra!
Kto może niech zostawi adres pod notką. Plis.... 
Publikuj!

środa, 10 października 2012

Matka Polka vel Wielbłąd - tak na imię mam!

Natchnęło mnie to co przeczytałam wczoraj u Karolci. I tak sobie od wczoraj myślę, myślę i myślę. A dzisiaj do tego doszło jeszcze to co rano zrobiłam - mianowicie, niby nic takiego - zakupy. I tak sobie szłam do domu, pchając wózek, obładowana jak wielbłąd albo beduin jakiś... i zastanawiałam się JAK to do cholery jest?!

Odkąd dowiedziałam się, że będę MAMĄ, wiedziałam, że to TO czego chciałam, na co czekałam i o czym marzyłam! Tak. Chciałam być mamą! Pomimo tak młodego wieku, włączył mi się taki instynkt i chciałam, dążyłam do tego i oto - stało się. Byłam mega szczęśliwa.

Odkąd Bombel przyszedł na świat - wszystko spadło na mnie jak grom z jasnego nieba. Wyobrażenia miałam troszkę inne - życie okazało się mniej łaskawe. A dokładnie chodzi o to, że moja druga połówka wyobraża sobie to wszystko chyba całkiem inaczej niż ja. Niestety.
Ja jestem MAMĄ. Wstaję na każde mruknięcie w nocy. Od rana jestem na nogach, karmię, przewijam, chodzę na spacery, na zakupy (często wracając obładowana jak głupia, bo przecież co - ja sobie nie poradzę?), usypiam, kąpię, wygłupiam się, gdy chory to ja wymyślałam co by tu zrobić, żeby dziecię zdrowym było, jestem ponadto szoferem i fotografem, pielęgniarką, lekarzem, organizatorem przyjęć, kucharką, sprzątaczką, praczką, itd, itp. Nie mam urlopu, nikt mi za to nie płaci. Pracuję od ponad roku na pełen etat, dzień i noc, 24 na dobę, 7 dni w tygodniu.

Ale wiecie co - myśląc, że robię to DLA BOMBELKA, jestem szczęśliwa! Jest mi z tym dobrze!.

Gorzej gdy pomyślę, że mój własny, osobisty facet za niedługo przyjdzie z pracy i będzie tak strasznie zmęczony, że uzna że jemu po 8 godzinach pracy należy się odpoczynek i rozsiądzie się na łóżku lub pójdzie na ryby. I uzna że przecież ja będąc w domu mogę sobie odpocząć, usiąść a właściwie to przecież nie muszę nic robić. A mi to urlop się nie należy, si?

Taaa szkoda tylko, że samo się zrobić nie chce. A ja nie pozwolę na to żeby moje dziecko żyło w brudzie i sprzątam, piorę i gotuję, tańczę, śpiewam i haftuję :)

Mimo to. JESTEM MAMĄ. Jestem z tego DUMNA. Jestem SZCZĘŚLIWA.
Bo KOCHAM najmocniej na świecie! Bo ŻYJĘ dla tego małego Serduszka!

niedziela, 7 października 2012

weekendowy przegląd komórkowy

Wpadłam na taki pomysł, trochę odgapiony, że zrobię przegląd komórkowy :) Jednak nie całotygodniowy tak jak na większości blogów a tylko weekendowy :) Zobaczymy jak długo uda mi się coś takiego prowadzić i czy będzie to miało sens :) A na dziś mam dla Was:

 Sobotnia pogoda nas rozpieszczała słonkiem. Spacerek więc musiał być. Działka też odwiedzona.  A no i owoce pigwowca. Pachną obłędnie! Uwielbiam!

 Kwiaty, typowo jesienne. Oczywiście kojarzą mi się ze świętem Zmarłych. Ale mają w sobie jakiś urok i podobają mi się.

 Nowe naklejki nad łóżeczkiem Bombelka. Zrobiły furorę. A kupione w ... biedronce :D

Niedziela za to już nas nie rozpieszczała, deszcz od rana do wieczora. Więc postanowiłam "osłodzić" życie moim facetom i upiekłam im jabłecznik na kruchym cieście. Chyba smakował bo od południa do wieczoru zniknął prawie cały :D

A na dodatek moje małe Cudo dało dzisiaj mamie pospać prawie 8 godzin ciągiem! Jestem w szoku aż do teraz. Rano wstałam i ciągle się zastanawiałam czy ja aby na pewno w nocy nie wstawałam do Niego... Ale jak zasnęłam ok 23 tak karmiłam go dopiero o 6.30 a wstał dopiero ok. 8 mój misiek kochany :) Częściej tak proszę Synku :) :*


piątek, 5 października 2012

Zdrowi i szczęśliwi.


Przed chwilą wyciągnęłam z piekarnika muffuinki z czekoladą i makiem - pycha! Tego mi było trzeba! Sosik do spaghetti już zrobiony wystarczy przygotować makaron. A to wszystko za sprawką tego, że Bombel śpi a mi się udało wczoraj w końcu ogarnąć mieszkanie do tego stopnia, że teraz mogę sobie siedzieć i zajadać te pyszne muffiny.

My już na szczęście wszyscy zdrowi. Tak więc pierwsze choróbsko mamy za sobą. Mam nadzieję, że kolejne zbyt szybko się nie pojawi.

Dni uciekają nam tak szybko, Bombel co rusz to wymyśla coś nowego, czasem uda mu się wspiąć na wersalkę, choć póki co częściej jednak kończy się to jeszcze "porażką". Dupka za ciężka :)
Po za tym ciągle wstaję do Niego w nocy i szczerze mówiąc to czasem już nie mam siły bo trochę to moje Maleństwo urosło i ciężki jest ten mój chłopiec.

Dzisiaj gdy jedliśmy chlebek z szyneczką to głaskał się po brzuszku i robił "mniam, mniam" w swoim języku oczywiście. Jest strasznym uparciuchem, gdy coś jest nie po Jego myśli to "bunt" gotowy. Na razie pracujemy nad utemperowaniem takiego zachowania, ciekawe jakie będą efekty.

No a ja wciąż czekam z utęsknieniem na pierwsze "mama". Bo choć coraz częściej wymyka mu się jakieś "mamamamama", "tatatata" to jednak nie do końca jest to takie wołanie. Wie, że ja to mama, że Wu to tata i pokazuje paluszkiem, zapytany o dziadka od razu leci do Niego do pokoju albo odwraca głowę w jego stronę i się śmieje jednak póki co czekamy na pierwsze świadome słówka.


... chyba muszę znów częściej pisać ...